شفاي مرجع شيعه

و بسال 1104 ه‍.ق در مشهد رحلت كرد و در مدرسه ميرزا جعفر جنب صحن مقدس حضرت رضا (عليه السلام) دفن گرديد. در كتاب اتباة الهداة نقل مي كند: من هنگامي كه ده ساله بودم ، به بيماري سختي گرفتار شدم ، به گونه اي كه بستگانم يقين كردند كه ديگر خواهم مرد، برايم گريه مي كردند، و خود را براي سوگواري من مهيا مي نمودند. در بين خواب و بيداري بودم كه ناگهان ديدم پيامبر (صلي الله عليه وآله) و دوازده امام (عليهم السلام) در كنار بسترم حاضرند، سلام كرده و با يك يك آنها مصافحه نمودم و ميان من و امام صادق (عليه السلام) سخني به ميان آمد، ولي فراموش كردم جز آن كه يادم هست ، آن حضرت براي من دعا كرد، تا اينكه بر ولي الله اعظم امام زمان (عج) سلام كردم و مصافحه نمودم و گريه كردم ، و عرض كردم : اي مولاي من ، مي ترسم در اين بيماري بميرم ، ولي هدفي كه در علم و عمل دارم بدست نياورم . به من فرمود: نترس ، خداوند تو را شفا مي بخشد، و عمر طولاني خواهي داشت ، در آنوقت ، كاسه اي كه در دستش بود به من داد، من از آب آن كاسه آشاميدم ، در همان لحظه سلامتي خود را دريافتم ، و بيماري به طور كلي از من دور شد.